Al weken (maanden misschien wel) wil ik heel graag onder woorden brengen wat ik merk bij mezelf en de cliënten in mijn praktijk en als ik begon te schrijven kwam ik steeds niet verder dan de notitie ‘de tijd van vechten is voorbij, het gaat nu om plezier!’. Maar dan met veel meer uitroeptekens erachter. Het voelt namelijk als iets wat zó niet gezien wordt nog!
Ik merk weer dat ik het lastig vind om onder woorden te brengen maar geef me even de tijd, ik zal het proberen.
Toen we met zijn allen toe leefden naar het magische jaar 2012, het jaar waarin de wereld zoals wij die kennen ophoudt te bestaan, schreef ik er al over. Dat het écht niet van de ene dag op de andere voorbij is. Het vechten, het strijden, de moeilijke tijden.
En dat was het ook niet. Ik ken niemand voor wie de eerste jaren ná 2012 als een licht veertje voorbij zijn gedwarreld. Het lijkt wel alsof we juist in die jaren harder moesten vechten dan ooit. Vriendschappen en liefdesrelaties die het niet haalden, verandering van werk en woonplaats… allerlei ‘grote dingen des levens’ zijn voor veel mensen veranderd afgelopen jaren. En niet zonder slag of stoot.
Voor mij geldt hetzelfde. In de jaren vanaf 2012 heb ik 2 relaties verbroken, ben ik 4 keer verhuisd, heb ik een burn out gehad en vaarwel moeten zeggen tegen een aantal mensen in mijn leven. Ik heb gevochten voor mijn mentale welzijn en rust, gestreden om het huisje te bemachtigen wat ik nu heb en mijn innerlijke demonen komen nu pas een beetje echt tot rust.
Terwijl ook ik stiekem de hoop had dat het ‘nieuwe tijdperk’ na 2012 een stuk makkelijker zou zijn.
Die hoop was wel degelijk gestoeld op een juist voorgevoel alleen moesten we er zó lang op wachten!
Maar nu… nu lijkt het dus echt zover te zijn. De tijd van vechten is voorbij.
Er heerst wel degelijk nog onrust op allerlei gebieden maar het is… ánders. Anders dan voorheen. De onrust lijkt nu te worden gedragen door een diep vertrouwen dat alles goed komt. Dat alles goed ís. Het vertrouwen dat we zo hard hebben gestreden om te komen waar we nu zijn (letterlijk en figuurlijk) dat die strijd echt niet voor niets was. En dat is het ook niet.
Ga maar bij jezelf na; rood staan op de bank geeft lang niet meer zoveel stress als dat jaren geleden heeft gedaan. Ruzie met je geliefde zorgt ook niet meer voor een overweldigd gevoel van onmacht maar, naast het verdriet of de frustratie, voel je gewoon dat het goed komt met je. Met of zonder diegene.
Mensen die ik inmiddels al jaren in mijn praktijk krijg voor hun maandelijkse of halfjaarlijkse ‘onderhoudsbeurt’ kampen nu met het ‘luxeprobleem’ dat ze niet zoveel ballen meer in de lucht hoeven te houden en dat ze bij god niet weten hoe ze moeten leven zonder elke dag een uitdaging van jewelste. Keer op keer heb ik iemand tegenover me zitten die al zuchtend en met een moeilijk hoofd zegt ‘het gaat eigenlijk allemaal best goed’.
Alle basis dingen die we voorheen behandelden hebben ze nu zelf onder de knie. Ze hebben geleerd om te overleven op elk front (werk, relatie, sociale contacten, passies etc) en nu weten ze niet hoe ze ook nog moeten léven in plaats van alleen maar overleven.
De basis is gelegd en die is stevig. Nogmaals, er komen heus nog wel dagelijkse probleempjes voor maar de oplossing is ook om de hoek dus dat geeft niet.
Er heerst nu een algeheel gevoel van ‘en nu dan?’.
En nu?
Nu is de tijd voor plezier aangebroken! Nu kunnen we onze ware zielsmissie beleven, namelijk; het hebben van plezier! En dat klinkt makkelijker dan het is kan ik je vertellen!
Als je jarenlang, of zelfs je levenlang, gewend bent geweest om met grote ‘issues te dealen’, dan is het simpele plezier beleven een lastige taak.
Want hoe doe je dat? We zijn nog niet gewend aan het volledig openstellen van ons hart (wat er was altijd wel een reden om onszelf te beschermen), we zijn nog niet gewend om met open armen de wondertjes van alledag te ontvangen (want we moesten altijd wel een beetje op onze hoede zijn voor addertjes onder het gras), we zijn nog niet gewend om onszelf écht en helemaal onder te dompelen in het heerlijke orgasme dat het leven feitelijk ís!
Het werkelijk kunnen genieten van je leven is een kunst. Het kunnen aanschouwen van een prachtig wolkendek in volle overgave en dankbaarheid voor welke god daar dan ook verantwoordelijk voor is, dat klinkt ons een beetje gek in de oren.
En toch… tóch is dat waar we met zijn allen naartoe aan het groeien zijn. Het ontwennen van het altijd maar hebben van problemen. Het meer en meer openstellen van je hart. Het steeds intenser genieten van de kleine dingen die je overdag tegenkomt om je heen en in jezelf.
Werkelijk plezier hebben in je leven vraagt om moed. Het vraagt erom dat je je kwetsbaar op durft te stellen. Naar iedereen. Het vraagt erom om ten volste te vóelen wat iets met je doet. Het vraagt erom om in totale overgave in liefde te zijn met je partner. Om jezelf in al je facetten te laten zien (dus ook in het volle licht met putjes op je dijen).
Werkelijk plezier hebben in het leven vraagt om alles wat jij te bieden hebt en alles wat jij in je hebt. Werkelijk plezier hebben vraagt om JOU, en jou helemaal.
Veel plezier!